تحلیل تأثیر عوامل حمایتی سازمانی بر قابلیت‌های نوآوری سازمان با در نظر گرفتن نقش میانجی ظرفیت جذب دانش

عوامل حمایتی سازمانی پیشایندهای مهم در فرایند نوآوری محسوب می‌شوند. این پژوهش، با تمرکز رویکرد دانش‌محور بر نوآوری در سازمان و تأثیر عوامل حمایتی سازمانی بر قابلیت‌های نوآوری سازمان، با توجه به نقش میانجی‌گرایانة ظرفیت جذب دانش، انجام شد. این تحقیق از نظرِ هدفْ کاربردی و به لحاظِ روشْ توصیفی ـ پیمایشی است. جامعۀ آماری مدیران شرکت‌های کوچک و متوسط صنعت پوشاک و نساجی در استان لرستان، به تعداد 481 نفر، بود. براساس جدول مورگان حجم نمونه 217 تعیین ‌شد. به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامة استاندارد عوامل حمایتی سازمانیِ لوکانن (2012)، پرسش‌نامة استاندارد ظرفیت جذبِ یولز و همکارانش (2011)، و پرسش‌نامة قابلیت‌های نوآوری سازمانیِ تاسی (2001) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، تکنیک تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل مسیرِ کوواریانس محور به‌کار رفت. نتایج حاصل از تبیین روابط بین متغیرها و آزمون فرضیه‌های تحقیق نشان داد متغیرهای «سیستم پاداش مبتنی بر عملکرد»، «ظرفیت ریسک‌پذیری»، و «حمایت مدیریت عالی از ایده‌پردازی» ‌بر ظرفیت بالقوة جذب دانش و ظرفیت واقعیِ جذب دانش در سازمان بیشترین تأثیر را دارند. همچنین ظرفیت بالقوه و ظرفیت واقعیِ جذب دانش بر قابلیت‌های نوآوریِ سازمان، شامل نوآوری در محصول و فرایند و نوآوری مدیریتی، تأثیر فراوان دارند.